strzelić

глаг.

• выстрелить

• стрельнуть

• стрелять

* * *

strzel|ić

\strzelićony сов. 1. выстрелить;

\strzelić do kogoś, czegoś выстрелить (стрельнуть pot.) в кого-л., во что-л.;

\strzelić sobie w łeb разг. пустить себе пулю в лоб; \strzelić niecelnie промахнуться;

2. (wyrwać się w górę) взметнуться, взвиться;

\strzelićił płomień взметнулось пламя;

3. (szybko urosnąć) быстро вырасти, вытянуться;

4. спорт. ударить (по воротам); забросить (мяч, шайбу);

\strzelić gola (bramkę) а) забить гол;

б) (w hokeju) забросить шайбу;

\strzelić kosza забросить мяч в корзину;

5. горн. взорвать;

● \strzelić byka дать маху, ошибиться; \strzelić głupstwo сморозить (ляпнуть) глупость; \strzelić w gębę (w pysk, w ucho) прост. смазать (дать) по морде (по физиономии, по уху); \strzelićiło do głowy разг. взбрело на ум

* * *

strzelony сов.

1) вы́стрелить

strzelić do kogoś, czegoś — вы́стрелить (стрельну́ть pot.) в кого́-л., во что́-л.

strzelić sobie w łeb — разг. пусти́ть себе́ пу́лю в лоб

strzelić niecelnie — промахну́ться

2) (wyrwać się w górę) взметну́ться, взви́ться

strzelił płomień — взметну́лось пла́мя

3) (szybko urosnąć) бы́стро вы́расти, вы́тянуться

4) спорт. уда́рить (по воротам); забро́сить (мяч, шайбу)

- strzelić gola

- strzelić bramkę

5) горн. взорва́ть

•

- strzelić byka

- strzelić głupstwo
- strzelić w gębę
- strzelić w pysk
- strzelić w ucho
- strzeliło do głowy